-
1 ἐπι-νίκιος
ἐπι-νίκιος, zum Siege gehörig; ἀοιδή, Siegesgesang, Pind. N. 4, 76; ἀγῶνες Pol. 30, 13; Folgde; auch ὁ ἐπινίκιος, sc. ὕμνος, u. τὸ ἐπινίκιον, sc. μέλος, Schol., Ath. I, 3 e, D. Sic. 5, 29; so auch ἐπινίκια κλάζων Aesch. Ag. 167; ἐνεγκὼν πάντα ἐπινίκια, Siegespreis, Soph. El. 682, wie D. Hal. 3, 27; τὰ ἐπινίκια ϑύειν, ein Opferfest wegen eines Sieges veranstalten, Plat. Conv. 173 a; Dem. 59, 33; vgl. Ar. bei Ath. IX, 387 f; – πομπή, Siegesaufzug, D. Hal. u. ä. a. Sp.; ἐπινίκια πέμπειν, triumphum agere, D. C. 36, 8. – Adv. ἐπινικίως, Hesych. v. ἀλαλάζω.
-
2 ἐπινίκιος
ἐπι-νίκιος, u. ἐπί-νῑκος, zum Siege gehörig; ἀοιδή, Siegesgesang; ἐνεγκὼν πάντα ἐπινίκια, Siegespreis; τὰ ἐπινίκια ϑύειν, ein Opferfest wegen eines Sieges veranstalten; πομπή, Siegesaufzug; ἐπινίκια πέμπειν, triumphum agere -
3 ἑστιάω
ἑστιάω, augm. ει, εἱστίων, εἱστιάκασι, Plat. Gorg. 518 e, εἱστίαμαι, ταῦτά σοι εἱστιάσϑω, Plat. Rep. I, 354 a; am Heerde ( ἑστία) gastlich aufnehmen, Her. 7, 153; ξένους Lys. 12, 8; Jem. bewirthen, ihm einen Schmaus geben, Ar. Nubb. 1212; ἡμᾶς ἑστιᾶτε Plat. Conv. 175 b; ἰχϑύσι τινά Rep. III, 404 b; übertr., τῶν λόγων ἡμᾶς εἱστία, wie auch wir sagen: mit Reden bewirthen, traktiren, Phaedr. 227 b; ἑστιάσας λόγων καλῶν καὶ σκέψεων Rep. IX, 571 d; – γάμον, γάμους, den Hochzeitsschmaus ausrichten, Eur. Herc. Fur. 483; Ar. Av. 132; ἱερά, einen Opferschmaus geben, Antiph. 1, 16; ϑεσμοφόρια τὰς γυναῖκας, den Frauen den Thesmophorienschmaus geben, Is. 3, 80; νικητήρια Xen. Cyr. 8, 4, 1, wie ἐπινίκια Dem. 59, 33, den Sieg durch einen Schmaus feiern; so auch δεκάτην Dem. 40, 28; γενέϑλια Luc. Hermot. 11, den Geburstag feiern; ἑστιᾶν τινα ἡδίστην ἑστίασιν Symp. 2; ἐπινίκιά τινα Dem. enc. 26; auch ἔρανόν τινι ἑστιᾶν, Epicharm. bei Ath. VIII, 338 d; wie bei Plat. übertr., ἑστιῶσα καὶ τέρπουσα τὸν ἐν ἡμῖν λόγον, Plut. Symp. 7, 8, 4; τὰς ἀκοάς, einen Ohrenschmaus geben, Ael. V. H. 3, 1; τὴν ὄψιν, das Auge weiden, H. A. 17, 23. – Pass. mit fut. med., bewirthet werden, schmausen, im eigtl. Sinn u. übertr., εἱστίημαι Her. 5, 20; ἄνευ ὄψου ποιεῖς τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους Plat. Rep. II, 372 c; ψυχὴ γῆν ἑστιωμένη X, 611 e; τἄλλα τὰ ὄντα ὄντως ϑεασαμένη καὶ ἑστιαϑεῖσα Phaedr. 247 e; τοῦ μέλλοντος ἑστιάσεσϑαι Theaet. 178 d; εὐωδίᾳ Xen. Conv. 2, 3, wie λόγοις Ath. VII, 275 a; Sp., auch gen., τῶν τέκνων ἑστιώμενος Luc. de merc. cond. 41.
-
4 epinicium
-
5 πέμπω
πέμπω, πέμψω, Hom. nur im praes., impf., fut. u. aor. act., bei Folgdn auch perf. πέπομφα, Thuc. 7, 12 Plat. Ep. II, 312 d Eryx. 392 c, Luc. D. D. 24, 2 u. a. Sp., perf. pass. πέπεμπται, Aesch. Spt. 463, das partic. πεπεμμένος nur bei Phot.; – schicken, senden; τὴν σὺν νηῒ Ἀχαιοὶ ἐς Χρύσην πέμπουσι, Il. 1, 390; ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, 16, 240; πρὸς ἄστυ κήρυκας, 3, 116; πέμπε δέ μιν Λυκίηνδε, 6, 168, u. oft, bes. von Gesandten u. Herolden; u., bes. bei den Phäaken, entsenden, die an ihre Insel Verschlagenen; u. daher ὄφρα σε τῇ πέμπωσι νῆες, Od. 8, 556, daß die Schiffe dich dahin geleiten, führen (die Vrbd. mit Präpositionen, wie ἐπί τινα, nach Jemandem schicken, um ihn holen zu lassen, sind unter den einzelnen Präpositionen angegeben); δόμον Ἄϊδος εἴσω, Od. 9, 524, d. i. tödten; Il. 23, 137, einem Todten das Geleit geben, seinem feierlichen Leichenzuge folgen. – Aber auch von leblosen Sachen, ὅ, ττι κεν ὔμμι κακὸν πέμπῃσιν ἑκάστῳ, Il. 15, 109, Einem Unglück senden, verhängen; οὖρον ὄπισϑεν, guten Fahrwind von hinten nachsenden, Od. 5, 167; εἵματα, σῖτον, 16, 83, mitgeben, die Reisebedürfnisse. – C. int., der ausführlicher den Erfolg oder die Absicht des Schickens ausdrückt, πέμπειν τινὰ νέεσϑαι, Od. 4, 8. 13, 206, ἕπεσϑαι, Il. 16, 575, ἰέναι, Od. 14, 396, ἱκάνειν, 4, 29, ἄγειν, 24, 419, φέ ρειν, Il. 16, 454, φέρεσϑαι, 16, 681. – In manchen Vrbdgn ist es heimsenden, in die Heimath zurücksenden, Od. 4, 29. 7, 227. 264. 13, 39 u. öfter; χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐϑέλοντα δὲ πέμπειν, 15, 74. – Von Geschossen, absenden, schleudern, Hes. Th. 716 u. A. – Aehnlich Pind. u. Tragg.: υἱοὺς ἐπὶ πόνον πέμπε, Pind. P. 4, 178; παντᾶ ἀγγελίαν πέμψω, Ol. 9, 25; ὄλβον, Glück verleihen, 2, 21; ἀνέμων ῥιπαῖσι πεμφϑεὶς ὑπὸ Τρωΐαν, N. 3, 59, wie κραιπνοφόροι δέ μ' ἔπεμψαν αὖραι Aesch. Prom. 132, der auch vrbdt ἐς οὐρανὸν πέμπει γεγωνὰ Ζηνὶ κυμαίνοντ' ἔπη, Spt. 425; πέμψω πολύδακρυν ἰαχάν, Pers. 938, ausstoßen; Soph. βαιάν μοι πέμπε φάμαν, Phil. 835, = βαιὰ φώνησον, vgl. 1431; Eur. φήμην πέμπων βασιλείᾳ, Hipp. 158; εἰς οὖς ἀεὶ πέμπουσα μύϑους, Or. 616; πέμψω λόγους Κρέοντι, Suppl. 357, d. i. Boten, die da sagen sollen; πέμψω δὲ φέγγη λαμπάδων, Aesch. Eum. 976; ὄμματος ϑελκτήριον τόξευμ' ἔπεμψεν ἐπί τινι, Suppl. 983, Soph. τὴν αἰχμάλωτον ἣν ἔπεμψας εἰς δόμους, Trach. 416; σκῠλά τ' εἰς μέλαϑρα σὰ πέμψεις, Phil. 1415; τὸν οὖν παρόντα πέμψον εἰς κατασκοπήν, 45, u. oft, mit ähnlicher Angabe des Zweckes; auch c. int., μήτηρ με πέμπει πατρὶ τυμβεῠσαι χοάς, El. 938; πρός τι, 670; von den Gewächsen, welche die Erde aufsprossen läßt, ὅσα πέμπει βιόδωρος αἶα, Phil. 1146; auch das med., für sich zu Jemandem φάσγανον εἴσω σαρκὸς ἔπεμψεν, hineinsenken, -schlagen, Phoen. 1571; u. übtr., φόβον πέμψας ἔσω, I. T. 1308; Ar. u. in Prosa, πέμπεσκε, Her. 7, 106. Man bemerke Vrbdgn wie ὑπό τε ἀγγέλων πέμπων καὶ παροῠσι φράζ ων, durch Boten sagen – Μάρτυρας ἐπέμποντο τοὺς περὶ τὸν Τιβέριον, sie ließen diese als Zeugen vorladen, Pol. 32, 5, 2, wenn die Lesart richtig ist. – Πομπὴν πέμπειν, einen Umzug, eine Procession halten, Thuc. 6, 56; Her. 2, 49. Eben so χορούς, ἑορτάς, Παναϑήναια, wie ἄγειν, vgl. Mein. Men. p. 166; auch = einen Triumphzug halten, Plut. Aemil. 32; ἐπινίκια, D. C. 36, 8; oft auch πέμπειν τινὰ ἐν τοῖς ἐπινικίοις, 36, 2.
-
6 χορευτής
χορευτής, ὁ, der Reigentänzer, Chortänzer, Pind. P. 12, 27; übh. Einer aus dem Chore, Plat. Phaedr. 252 d; τὰ ἐπινίκια ἔϑυσε αὐτός τε καὶ οἱ χορευταί Conv. 173 a; neben ῥαψῳδοί u. ὑποκριταί als ὑπηρέται τῶν ποιητῶν genannt, Rep. II, 373 b.
-
7 εὐωχέω
εὐωχέω, gut bewirthen, τινά, ihm einen Schmaus geben, Ar. Vesp. 341; Her. 1, 126. 4, 73; εἴ τινές σε τιμῶσιν ἀντασπάζου καὶ εὐώχει αὐτούς Xen. Cyr. 5, 5, 42; Sp.; vgl. noch Eur. Cycl. 345; auch von Thieren, gut füttern, Arist. H. A. S, 6, wie Plat. Rep. IX, 588 e. – Auch übertr., vom geistigen Genuß, οἱ τούτους εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεϑύμουν Plat. Gorg. 518 e; mit doppeltem acc., πολλὰ καὶ ἡδέα εὐώχουν ὑμᾶς, ich bewirthete euch mit vielem Angenehmen, 522 a; auch τινὰ καινῶν λόγων, Theophr. Char. 9, 1. – Häufiger im pass. mit fut. med., sich gut bewirthen lassen, es sich gut schmecken lassen, schmausen; ἤδη γὰρ εὐωχησόμεσϑα Ar. Eccl. 717; ἀπίωσιν εὐωχημένοι Lvs. 1224; ἐπειδὰν εὐωχηϑέντες ὑβρίζωσιν Eccl. 664; ὡς ἔϑυσαν καὶ εὐωχήϑησαν Her. 1, 31; Plat. u. Folgde; auch κρέα εὐωχοῦ, Xen. Cyr. 1, 3, 6 u. A. – C. gen., Ar. Vesp. 1306; – τὰ ἐπινίκια, das Siegesfest mit einem Schmause feiern, Luc. Navig. 30, u. so γάμους u. ä., Sp.; – von Thieren, sich reichlich sättigen, Xen. An. 5, 3, 11; u. übertr., εὐωχοῦ τοῦ λόγου Plat. Rep. I, 352 b, gleichsam "laß dir die Rede gut schmecken, sie dir wohlgefallen"; Sp. Ueber die Ableitung s. εὐωχία.
-
8 epinicium
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epinicium
-
9 ἑστιάω
ἑστιάω, am Herde (ἑστία) gastlich aufnehmen; j-n bewirten, ihm einen Schmaus geben; übertr., τῶν λόγων ἡμᾶς εἱστία, mit Reden bewirten, traktieren; γάμον, γάμους, den Hochzeitsschmaus ausrichten; ἱερά, einen Opferschmaus geben; ϑεσμοφόρια τὰς γυναῖκας, den Frauen den Thesmophorienschmaus geben; ἐπινίκια, den Sieg durch einen Schmaus feiern; γενέϑλια, den Geburstag feiern; τὰς ἀκοάς, einen Ohrenschmaus geben; τὴν ὄψιν, das Auge weiden. Pass. bewirtet werden, schmausen -
10 εὐωχέω
εὐωχέω, gut bewirten, τινά, ihm einen Schmaus geben; auch von Tieren: gut füttern. Auch übertr., vom geistigen Genuß; mit doppeltem acc., πολλὰ καὶ ἡδέα εὐώχουν ὑμᾶς, ich bewirthete euch mit vielem Angenehmen. Häufiger im pass. sich gut bewirten lassen, es sich gut schmecken lassen, schmausen; τὰ ἐπινίκια, das Siegesfest mit einem Schmause feiern; von Tieren: sich reichlich sättigen; übertr., εὐωχοῦ τοῦ λόγου, laß dir die Rede gut schmecken, sie dir wohlgefallen
См. также в других словарях:
επινίκια — τα ο εορτασμός της νίκης, γιορτές για τον πανηγυρισμό της νίκης, τα νικητήρια … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ἐπινίκια — ἐπῑνίκια , ἐπινίκιος of victory neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ЭПИНИКИЙ — • Έπινίκια, τα, у греков 1. победные празднества в честь победителя в великих торжественных играх, состоявшие из большого праздничного пира; они устраивались или самим победителем, или же его друзьями; 2. Έπινίκια… … Реальный словарь классических древностей
θρίαμβος — I Δημόσια πανηγυρική τελετή που πραγματοποιούσαν οι νικητές στρατηγοί στην αρχαία Ρώμη. O θ. οργανωνόταν μόνο ύστερα από αίτηση του στρατηγού δικτάτορα, ύπατου, ανθύπατου ή πραίτορα και με άδεια της Συγκλήτου. Περιλάμβανε μια μεγάλη πομπή, η… … Dictionary of Greek
επινίκιος — α, ο (AM ἐπινίκιος, ον) [νίκη] 1. αυτός που άδεται ή τελείται για να γιορταστεί η νίκη («επινίκιος ύμνος», «ἐπινίκιος πομπή», «επινίκιο άσμα») 2. φρ. «ἐπινίκιος Ὕμνος» ο ὕμνος «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ...» στην αγία αναφορά τής Θείας… … Dictionary of Greek
ευωχούμαι — έομαι (Α εὐωχοῡμαι, έομαι και ενεργ. εὐωχῶ, έω) συμποσιάζω, διασκεδάζω, ξεφαντώνω, γλεντοκοπώ, χαροκοπώ αρχ. 1. προσφέρω γεύμα, φιλεύω κάποιον 2. (για ζώα) διατρέφω καλά 3. παρέχω τροφή 4. (για κάθε είδους απόλαυση) παρέχω πλούσια, προσφέρω… … Dictionary of Greek
РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… … Реальный словарь классических древностей
Пиндар — Содержание 1 Жизнь 2 Творчество 3 Влияние … Википедия
Вакхилид — Содержание 1 Жизнь 2 Творчество 3 Влияние … Википедия
побѣдьныи — (35) пр. Относящийся к побѣда в 1 знач.: повелѣваѥть бо сѹща˫а подъ нимь мнихы иконы въ рꙊкахъ при˫ати. и сихъ носити выспрь… пѣсни побѣдьныѥ побѣдителю х҃сѹ въспѣвающе. (ἐπινικίους) ЖФСт к. XII, 117 об.; тѣмь же и мы ˫ако и отроци побѣдьны˫а… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
POETA — per excellentiam dictus Homerus, Athenaeo, l. 1. Dicaearcho in Vita Graeciae, Iustiniano, Institut. de Iur. G. Nat. Harpocrationi in Homeridae, Hesychio, Quintiliano, Institut. Orator. l. 8. c. 5. Senecae, Ep. 58. Aliis: cuius rei causam habes… … Hofmann J. Lexicon universale